Cambodja week 5 en Thailand week 1

Sawatika! ('Hallo' in Thai)

Hier weer een verslag over wat ik allemaal heb beleefd de afgelopen twee weken. Ik bevind mij op dit moment in Bangkok, Thailand; het is hier erg warm en benauwd en ik heb nog nooit zoveel muggen in mn slaapkamer gehad maar toch geniet ik volop van mijn tijd hier.. Voordat ik jullie vertel wat ik hier allemaal heb beleefd, zal ik eerst beschrijven wat er allemaal gebeurd is in onze laatste week in Cambodja. (Mijn welgemeende excuses voor zinsopbouw- en grammaticale fouten, ik ben zo gewend aan het Engels nu dat Nederlands me meer moeite kost..)
Zoals ik in mijn vorige verslag al had geschreven; in onze laatste week in Cambodja zijn we naar een dorpje geweest op ongeveer een uur afstand vanaf Battambang. Toen we in het dorp aankwamen, bleek dat onze verblijfplaats was in het weeshuis dat we die week zouden helpen. Alle kinderen stonden al op ons te wachten toen we aankwamen in het weeshuis, wat mij heel diep deed zuchten. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik niet zo'n grote fan ben van kinderen, in het bijzonder kinderen in de leeftijdscategorie 0-5 jaar oud en je raad het vast al; er waren in dit weeshuis veel kinderen in die leeftijdscategorie..
Dit weeshuis wordt gerund door een dominee met zijn vrouw, er wonen rond de 75 kinderen in dit weeshuis. Deze kinderen komen letterlijk overal en nergens vandaan en hebben allemaal hun eigen verhaal, maar er zijn een paar elementen die terug komen in elk uniek verhaal: de kinderen zijn verstoten door hun ouders, hun ouders zijn alcoholisten en/of drugsverslaafden, hun ouders mishandelden en/of misbruikten hen, hun ouders zijn overleden aan de gevolgen van AIDS of hun ouders zijn overleden door een verkeersongeluk. Ik weet dat dit laatste een element is dat lijkt alsof het niet helemaal thuis hoort in het rijtje; maar één van de hoofdoorzaken voor het hoge sterftecijfer in Cambodja zijn dodelijke verkeersongelukken.. Verder waren er ook een paar kinderen die vanuit de seksindustrie kwamen. Na Thailand is Cambodja het land met de grootste seksindustrie en komen er een heleboel sekstoeristen naar Cambodja, o.a. om seks te hebben met kinderen.. Zodra ik hoorde van de dominee waar deze kinderen vandaan kwamen, brak mijn hart en nam ik mezelf voor om deze kinderen zoveel aandacht te geven als mogelijk is en hen te laten zien dat niet alle mensen hen pijn willen doen.

Nu kan ik me voorstellen dat jullie je afvragen wat ik nu precies in het weeshuis heb gedaan; ik zal proberen een zo overzichtelijk mogelijk schema op te stellen van een dag. Iedere dag volgden we hetzelfde schema.
07.00 uur, Ontbijt met ons team en bespreken welk Bijbelverhaal we die morgen zullen behandelen.
08.00 uur, Worship. We zingen drie à vier liederen met de kinderen.
08.30 uur, Bijbelklas. Een aantal van ons team beelden een Bijbelverhaal uit en vervolgens vertelt een ander wat de boodschap is van dit verhaal.
08.50 - 11.00 uur, Speeltijd. We spelen een aantal spellen met de kinderen en proberen hen zoveel mogelijk aandacht en liefde te geven, aangezien ze dit amper kregen van de mensen uit hun omgeving.
11.00 uur, Lunch met ons team en bespreken welk Bijbelverhaal we die middag zullen behandelen.
11.30 - 13.30 uur, Vrije tijd. We hebben anderhalf uur de tijd om te doen wat we willen, of we nu naar de markt willen gaan of een dutje willen doen..
13.30 uur, Team time. In deze tijd doen we iets met ons team; dit kan een spel zijn of een aanmoedigings/complimenten ronde of wat dan ook, zolang het maar iets is dat de relaties binnen ons team versterkt.
14.30 uur, Bijbelklas. Een aantal van ons team beelden een Bijbelverhaal uit en vervolgens vertelt een ander wat de boodschap is van dit verhaal.
14.50 - 17.00 uur, Speeltijd. We spelen een aantal spellen met de kinderen en proberen hen zoveel mogelijk aandacht en liefde te geven.
17.00 uur, Avondeten. We eten met ons team en bespreken wie de Bijbelstudie zal doen en wie er les zal geven in Engels die avond.
17.30 uur, Worship. We zingen drie à vier liederen met de kinderen.
18.00 uur, Bijbelstudie. Één van ons team leest een stuk uit de Bijbel voor en houdt daar vervolgens een kleine overdenking over.
18.45 uur, Engels lesgeven. We delen de groep kinderen op in twee groepen, de ene groep is voor 4-12 jarigen, de andere groep is voor 12-18 jarigen. Vervolgens geeft één van ons team les in de ene groep, een ander geeft les in de andere groep. De rest van ons team is bij de lessen aanwezig en helpt degene die les geeft.
19.15 uur, Speeltijd. We spelen twee spellen met de kinderen en proberen hen zoveel mogelijk aandacht en liefde te geven.
20.00 uur, Bedtijd voor de kinderen. De kinderen gaan douchen (onder douchen moet je verstaan een emmer met water en een bakje waarmee je water ober jezelf heen schept) en vervolgens naar bed. Wij hebben de rest van de avond vrij, maar bijna iedereen lag al om 21.00 uur in bed; volledig uitgeput van de afgelopen dag..

In deze week heb ik een speciale band opgebouwd met een broer en zus die in het weeshuis wonen. Haar naam is Niet en ze is 6 jaar oud, zijn naam is Khandal en hij is 8 jaar oud. Hun ouders waren allebei alcohol- en drugsverslaafd en werkloos. Ze stuurden Niet en Khandal erop uit om te bedelen voor geld, om vervolgens van dit geld meer drank en drugs te kopen. Soms verkochten hun ouders hen voor een uur aan "vrienden", deze zogenaamde vrienden deden allerlei seksuele handelingen met Niet en Khandal.. Toen ik hoorde van de dominee waar Niet en Khandal vandaan kwamen, brak mijn hart voor hen en nu, op het moment waarop ik dit schrijf, krijg ik opnieuw tranen in mijn ogen. Wat zijn sommige dingen die in deze wereld gebeuren toch gruwelijk en misselijkmakend..

Op zaterdag vertrokken we na lunch, terug naar Battambang. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit had verwacht dat deze kinderen me zo zouden aangrijpen en dat ik tegelijkertijd zoveel plezier zou beleven met kinderen. Ik had zowaar tranen in mijn ogen staan toen ik afscheid nam van de kinderen.. Nu, bijna twee weken later, mis is sommige kinderen nog steeds; in het bijzonder Niet en Khandal. Ik had niet verwacht dat dit weeshuis zo'n grote impact op mij zou hebben, maar zo blijkt maar weer hoe God kan werken in een bepaalde situatie en mij meer op Jezus laat lijken door mij een hart te geven voor deze kinderen.
Ik wil jullie vragen om te bidden voor dit weeshuis en voor alle andere weeshuizen in Cambodja, dat ze door kunnen gaan met het onmisbare werk dat ze doen, en voor alle weeskinderen die nog niet in een weeshuis zijn geplaatst en nog steeds dat vreselijke leven leiden..

Vorige week maandag zijn we aangekomen in Bangkok, Thailand. We verblijven hier op de basis van YWAM (Youth With A Mission) en werken met ARK International Thailand. ARK International Thailand is één van de vele ministries van de basis in Perth, dus ik ben hier al een paar mensen tegen het lijf gelopen die ik in Perth heb leren kennen. ARK International Thailand werkt met kinderen die volgens de maatschappij geen toekomst hebben (at risk children) en is een overkoepelende organisatie voor een aantal "kleinere" ministries. Een voorbeeld van zo'n ministry is het les geven in Engels aan kinderen in de sloppenwijken van Bangkok. Tijdens onze tijd hier in Thailand helpen wij mee met een van de andere "kleinere" ministries genaamd: Rugby Academy Nak Suu Tigers. Zoals de naam al zegt draait het in deze ministry om rugby. Rugby wordt in Thailand beschouwd als een sport voor de elite en volgens de Thaise normen komt geen enkel kind uit de sloppenwijken in aanmerking om rugby te spelen. Gelukkig is het tegendeel waar, want Nak Suu Tigers bestaat volledig uit kinderen van de sloppenwijken. Deze ministry leert de kinderen het spelen van rugby, maar daarnaast leert het de kinderen ook Engels en zogenoemde lifeskills. Iedereen die een sport speelt of heeft gespeeld, weet dat je een levenswijsheid op kunt doen tijdens het sporten. De leiders van de Rugby Academy Nak Suu Tigers proberen de kinderen door het spelen van rugby levenswijsheid bij te brengen.
Afgelopen zaterdag en zondag was er een groot, internationaal rugbytoernooi in Bangkok met de naam Bangkok International Rugby Ten's. Dit toernooi is één van de grootste in de rugbywereld voor zowel amateurs als profs. Dit toernooi wordt georganiseerd door twee mensen: de leider van ARK International Thailand en Rugby Academy Nak Suu Tigers en een ex-prof die nu een gigantisch bedrijf heeft in de industrie voor het maken van sportkleding. En je raad het natuurlijk al: Nak Suu Tigers speelde mee in dit toernooi in de junioren sectie. Omdat dit toernooi erg populair is, kunnen de organisatoren alle hulp gebruiken die ze kunnen krijgen en dat is wat wij hebben gedaan de afgelopen dagen: onze hulp aangeboden. We hebben geholpen met het opzetten van het toernooi zoals bijvoorbeeld het letterlijk opzetten van tenten maar bijvoorbeeld ook door het maken van eet en drink coupons. Tijdens het toernooi zelf liepen we allemaal met een T-shirt met het logo van de Nak Suu Tigers rond en droegen we allemaal een badge met onze naam en met de tekst "Nak Suu Tigers Volunteer" erop. We hielpen met bijvoorbeeld het verkopen van deze T-shirts of met het zijn van ballenjongen. Vervolgens hebben we de laatste twee dagen geholpen met het afbreken van het toernooi.

Nu kan ik me voorstellen dat een aantal van jullie zich afvragen hoe de rest van mijn outreach eruit zal zien.. Om heel eerlijk te zijn: ik weet zelf niet hoe de rest van mijn outreach eruit zal zien. Alles wat ik wel weet zal ik jullie vertellen: a.s. Vrijdag zullen we vertrekken naar het vliegveld in Bangkok, om vervolgens te reizen per vliegtuig naar een stad in het grootste land hier in Zuid-West Azië. Om veiligheidsredenen mag ik de naam van de stad en de naam van dit land niet noemen in mijn verslag, dit kan namelijk mijn team en onze contacten in dat land in gevaar brengen. Wanneer jullie willen weten waar ik heen ga; vraag dat maar aan mijn ouders. Tevens wegens veiligheidsredenen zal ons team zich opsplitsen in twee kleinere teams, die naar twee verschillende steden zullen gaan. Vijftien blanke westerlingen in één stad trekt namelijk teveel de aandacht van de politie. Vanaf vrijdag zal ik de komende drie weken niet op Facebook komen, dit wordt geblokkeerd in dat land. Verder zal ik ook geen verslagen schrijven en weinig to geen mails versturen, dit omdat de politie in dat land een filter heeft ingebouwd in het internet en zodra iemand het woord God of bidden of DTS gebruikt, houden ze deze persoon extra in de gaten. Dit is alles om veiligheidsredenen en ter bescherming van onze contacten in dat land, het is niet gezegd dat er wat zal gebeuren met ons in de tijd dat we in dat land zijn.
Wat zal ik dan gaan doen in dat land? Om eerlijk te zijn heb ik geen flauw idee, het enige wat mijn leider ons heeft vertelt is dat we zullen werken in een weeshuis. Onze contacten in dat land laten ons alleen het hoognodige weten, de rest zullen ze ons vertellen wanneer we in die stad zijn aangekomen. Dit alles wederom vanwege veiligheidsredenen..

Ik wil jullie allemaal dringend vragen of jullie voor mij en mijn andere 14 teamleden willen bidden, we zullen ons namelijk voor drie weken in een nogal gevaarlijke situatie voor een christen begeven. Willen jullie bidden voor God's bescherming over ons en of Hij de harten en de oren van de inwoners van dat land wil openen, zodat ze ontvankelijk zullen zijn voor wat wij hebben te vertellen en ze de Here Jezus als hun Redder en Heer willen ontvangen.

Met mij gaat alles goed, de gezondheid is nog steeds prima. Klaarblijkelijk ben ik ondertussen gewend aan het pittige eten hier, dus dat zal betekenen dat ik het Nederlandse eten voortaan erg flauw zal vinden; alvast sorry mama, dat ligt niet aan uw kookkunsten! Maargoed, zonder gekkigheid; alles gaat oke met mij, ik ben alleen bedolven onder de muggenbeten en zeker als het zo warm en benauwd is als dat het hier is overdag, verga ik bijna van de jeuk. Erg vervelend. Ik moet zeggen dat ik ondanks dat toch volop geniet van mijn tijd hier in Thailand. Het is een erg interessant land en zeker een aanrader om een keer een paar weken naartoe te gaan als zomervakantie. Ik moet zeggen dat ik ondertussen al wel met mijn hoofd in dat andere land in Zuid-West Azië zit en eerlijk moet bekennen dat al die voorzorgsmaatregelen me best wel bang maken. Maar tegelijkertijd zie ik het ook als een grote uitdaging om juist in een land als dit de mensen te vertellen over Jezus en wat Hij voor ons gedaan heeft.
Verder ben ik aan het nadenken over wat ik zal doen na mijn DTS, hoe mijn toekomst eruit gaat zien. Één ding weet ik zeker: ik zal iets gaan doen in de evangelisatie. Dat is voor mij heel duidelijk geworden de afgelopen twee maanden; het vertellen van mensen over Jezus en voor hen bidden voor genezing voelde zo natuurlijk. Het voelt alsof ik de bevestiging heb gekregen van wat ik altijd al stiekem heb geweten: ik ben hiervoor gemaakt, mijn roeping ligt in de evangelisatie. Ik wil jullie vragen of jullie aan mij willen denken in jullie gebeden, of jullie willen bidden voor wijsheid en voor een openbaring van de plannen die God heeft voor mijn leven.

Ik sluit dit reisverslag af met een Bijbelvers dat mij een openbaring over God's caracter heeft gegeven:
"And we know that all things work together for good to those who love God, to those who are called according to His purpose." - Romans 8:28

Veel liefs en God's zegen,
Emma.